Over ideeën, eten en andere gekke dingen…
Ze staan langs de weg en lachen je akelig toe vanaf hun poster. Vandaag was het Bootsy Collins die het moest ontgelden. Het Genootschap van de Zwarte Tand grijpt in en slaat toe!
Meer foto’s van het Genootschap zijn te vinden op: Pinterest
Vandaag was er in onze wijk een soort mini-braderie. Niet erg groot en ook niet erg bijzonder. Een kraam met plantjes van de tuindersvereniging uit de wijk, een suikerspin, een kraam met tweedehands boeken, een rad van fortuin, een kraam met broodjes (georganiseerd door een school in de buurt), wat zelfgemaakte sieraden en iemand met zelfgemaakte pasteitjes…
Op weg naar de supermarkt had ik de kraam van de tuindersvereniging al eens goed bekeken. Voor weinig geld hadden ze kleine plantjes dille te koop. Niet iets om even tussen de boodschappen te drukken, dus ik had bedacht om na de boodschappen eerst naar huis te gaan en even later met een van huis meegenomen plastic zakje terug te gaan en een paar plantjes te kopen.
Na de boodschappen en onderweg naar de mini-braderie hoorde ik de muziek al sterker worden en aangekomen zag ik een groepje kinderen een dansje opvoeren. Verrassend leuk!
“Doe mij maar drie dille”, zei ik bij de kraam.
“Wilt u een tasje om het mee te nemen?”, vroeg één van de mensen achter de kraam.
“Nou nee, ik heb een plastic zakje meegenomen”, zei ik en even later ging ik huiswaarts met mijn drie dille voor slechts € 1,50.
Thuis gekomen zette ik mijn dille op het balkon en viel mijn oog op het zakje. Niet zomaar een zakje, maar wonder-boven-wonder een zakje van Dille & Kamille. Wel met de dille, maar dit keer zonder de kamille!
Och, wie noemt er zijn kind nou Eugene? Het is typisch zo’n naam waar je later op school mee gepest wordt. Toch schijnt de laatste tijd de naam onder jonge ouders weer populair te zijn…
In 2013 schreef ik op vogeltjekijken.nl over het Paasnetje:
Met de Pasen was er ook een andere traditie. Als kind kreeg ik een gehaakt paasnetje gevuld met allerlei lekkernijen, waaronder een hardgekookt ei en onderin een sappige sinaasappel. En dan naar buiten, spelen met je nieuwe kleren aan en trots zwaaien met je netje.
Dit jaar (2014) kreeg ik van mijn moeder op Tweede Paasdag een verrassing: een Paasnetje. Het is een meerkleurig geval in plaats van een witte, maar onmiskenbaar een originele met gebruikssporen. Het netje komt uit Emmen van een vriendin van haar die dat netje zag in een kringloopwinkel en mijn verhaal op vogeltjekijken.nl had gelezen.
Op internet vind je her en der soortgelijke verhalen over een Paasnetje afkomstig uit Twente, Salland (Ommen) en Drenthe, en nu dus ook Groningen. Van anderen uit Groningen ben ik die verhalen nog niet tegengekomen, ook ben ik mijn eigen originele gehaakte witte Paasnetje nog niet tegengekomen; ik hoop tijdens het opruimen dat laatste nog ergens te vinden.
Zou het Paasnetje iets van typisch Saksische oorsprong kunnen zijn, aangezien deze verhalen uit het Nedersaksische taalgebied lijken komen? Wie heeft een soortgelijke jeugdherinnering?
Onlangs kreeg ik van mijn vader een nieuwe computer. En dat is bijzonder; want mijn vader is uit de tijd van de buizenradio’s en hij is zelf pas laat met computers begonnen.
Hij haalde van zolder een computer die 25-30 jaar in een soort “tijdcapsule” onder een stukje plastic folie had gezeten. De computer werd in 1983 gekocht voor een bedrag van ƒ4.995,-. Hoewel dat destijds niet veel was in vergelijking met de concurrentie, is dat omgerekend naar nu maar liefst € 3.995,-1 en daar koop je toch best wel een goede computer voor!
Wat waren de specs?
In de iets muffe documentatie uit een meegekomen plastic zak kan ik weinig vinden over de meegeleverde software. In ieder geval staat er op één van de floppies TRS-DOS (een verre voorloper van de besturingssystemen van vandaag) en BASIC, een programmeertaal die de oudjes op computergebied het hart sneller doet laten kloppen. Basic staat voor “Beginners All-purpose Symbolic Instruction Code” en de meegeleverde versie “Level II” is nota bene nog door Bill Gates zélf geschreven2.
Deze computer, een TRS-80, was al jaren een hit. Nog voor de Apple II van Steve Jobs, die met argusogen naar de verkoopcijfers keek, en de Atari 400/800, verkocht deze computer mega-fenomenaal3. Veel kon deze computer niet in vergelijking met de computers van vandaag. Maar veel heeft deze computer wel gedaan, omdat het computers voor een breed publiek toegankelijk heeft gemaakt (door de lage prijs in vergelijking met andere computers destijds).
Wat is dit voor mij? – Ik vind het “design” geweldig! Het is de ultieme alles-in-één: de monitor, de computer zelf, het toetsenbord en de muis …was er nog niet. Niks met tussenliggende kabels, draadloos was helemaal niet nodig, want het was al draadloos. Er zijn tegenwoordig beeldschermen te koop met een geïntegreerde computer en toen hadden we computers met geïntegreerde beeldschermen en toetsenborden. Is het niet fantastisch?
Bronnen:
1 Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis
2 Bright Side of News
3 www.trs-80.org