Niet alleen het uitzicht met dijkjes, poldermolens, grasland en grazende koeien zijn een typisch Hollands tafreel. Vanavond zag ik het gegraas van enkele mensen bij een viskraam (die voornamelijk zoute haring maar ook kibbeling verkoopt) en een oliebollenkraam. Voor ons in eerste instantie niet een bijzonder gezicht, maar in het buitenland kennen ze deze Hollandse lekkernijen natuurlijk niet.
Mollebonen
Stadjers, de stads-Groningers (“Grunnegers oet Stad”), noemt men van oudsher ook wel “Mollebonen”. Mollebonen zijn geroosterde licht gezouten paardebonen die van oudsher in de provincie Groningen en in de stad Groningen worden gegeten als snack.
Paardebonen zijn een soort tuinbonen. Of de paardeboon nu echt een aparte soort is, of dat de paardeboon een tuinboon ís en in het gebruik als veevoeder paardeboon genoemd werd, heb ik niet kunnen vinden. In mijn kindertijd in Groningen heb ik ze in elk geval nooit gezien of gegeten, maar ik kende ze wel van de verhalen tijdens de verjaardagen bij mijn grootouders. Gelukkig worden ze de laatste jaren weer geproduceerd en verkocht als authentiek Groningse lekkernij. Ter promotie van de stad Groningen heb ik dan ook een zakje Mollebonen als geschenk voor gelegenheden bij vrienden, kennissen of zakenrelaties in de auto liggen.
Rood met witte stippen
Algelopen week kwam ik tijdens een wandeling een prachtige paddestoel tegen. Zo’n hele echte: rood met witte stippen. In een klein veldje met dorre afgevallen boombladeren. Een typisch herfsttafreeltje. In gedachten zie ik dan een klein kaboutertje achter de stam paddestoel verscholen. Het is werkelijk een geweldige paddestoel om te zien met zo’n glimmende felrode hoed met witte stippen.
Maar lang niet de allermooiste paddestoel die ik ooit gezien heb!